Oud en Nieuw

Oud en nieuw "hoor" je samen te vieren, het liefst samen met familie en vrienden. Met veel verbondenheid, gezelligheid, oliebollen en andere liflafjes. Misschien met een spelletje erbij om het helemaal af te maken.
Vorig jaar waren wij uitgenodigd om bij bekenden oud en nieuw te komen vieren. Ik dacht aan een kleine groep, maar het bleek een huis vol te zijn. Ik zat toen middenin mijn burn-out en had eigenlijk weinig behoefte aan de drukte die er was. Om een uur of elf keek ik goed om mij heen, realiseerde mij dat ik er enorm tegenop zag om iedereen een gelukkig nieuw jaar te wensen en te zoenen, en fluisterde toen in mijn mans oor "lieverd, ik wil naar huis". En ik ben gegaan. Hij is gebleven, vond het gezellig.
Vandaag zit hij wat minder lekker in z'n vel. Moe en uitgeblust. Vanavond blijft hij thuis en ga ik de hort op. Wij zien elkaar wel weer in het holst van de nacht. Of zoals wij wel eens tegen elkaar zeggen "feel you later!". Prima zo, toch?
Soms is het goed om je aan te passen aan de wensen en behoeften van anderen. Maar soms blijken die verwachtingen helemaal niet te kloppen en kan er een modus gezocht worden die beiden partijen goed bevalt.

Ik wens je een plezierige jaarwisseling toe, en een inspirerend nieuw jaar!

Lezen

Hoe heerlijk om iets op het internet terug te lezen waar ik mij helemaal in kan vinden!

Lezen vermindert stress
Slechts zes minuten lezen per dag kan je helpen om je stress met meer dan twee derde te verminderen. Dat concludeerden onderzoekers van de Universiteit van Sussex in 2009. Het werkt zelfs beter dan een rondje te gaan lopen of naar rustgevende muziek te luisteren. Volgens de wetenschappers komt dat doordat je je voor lezen dient te concentreren en ondergedompeld wordt in een andere wereld. Hierdoor vermindert de spanning in je spieren en neemt je hartslag af.

Ik ben een enorme lezer. Mijn tablet zit vol met honderden (gratis) boeken. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet lees.
En nu blijkt het allemaal dus heel legitiem te zijn! Niks wandelen... gewoon gaan lezen!

Dag allemaal, ik ga lezen!

p.s. welk boek lees jij op dit moment?

Kerstacceptatie

Geen zelfacceptatie, maar kerstacceptatie. Die twee hangen bij mij nauw samen. Ik hou namelijk van kerst. Kerstmuziek, kerstfilms, traditie, sneeuw, sentiment en nostalgie. Ik wordt er blij van, en ook een tikkeltje weemoedig. Ik heb besloten dat ik dat gewoon maar prima vind van mezelf. En dat ik mezelf toesta om kerstmuziek te luisteren, en weg te zwijmelen bij de zoveelste cliché kerstfilm die voorbij komt. Dat ik simplistische kerstverhalen ga lezen over mensen die bij de kerstboom tot verzoening komen, en liefdes die opbloeien, en sneeuwpoppen die gebouwd worden.  Het is bijna erg, die hang naar het "perfecte plaatje van kerst" ;-).
En toch...
Ik houd ervan!
Dus staat er nu een kerst CD op met 12 uur onafgebroken kerstmuziek. Er staat een fruitcake te rijpen in de kelderkast. Een pre-christmas party staat gepland, om te bakken en te knutselen en te kletsen. Mijn candy canes zijn opgestuurd uit Amerika zodat ik onze kerstboomcandycanetraditie in stand kan houden. De zoektocht naar een kerstconcert begint en ik snuffel naar makkelijke recepten voor onze potluck kerstdiner. Met mijn dochter tuig ik binnenkort de kerstboom op, onderwijl hard en vals kerstliedjes zingend.  En ik probeer te midden van deze donkere dagen de beetjes geluk te zien die voor het oprapen liggen.

Zendoodles

Via een Facebook post van een Amerikaanse vriendin heb ik zendoodles ontdekt. Nog een manier om collages op te vrolijken of in te vullen.
Ken je de gedachteloze krabbels die je maakt als je aan de telefoon zit, of even niets te doen hebt? Zendoodle is een uitgebreide versie daarvan. Hele kunstwerken kun je er van maken! 
Hiernaast mijn eerste probeersel. De "veer" die onder de tekst staat.  Ik ben eigenwijs genoeg om dat dan gelijk op iets te doen wat ik weg ga geven, in plaats van eerste te gaan proberen op een wegwerppapiertje.....

Pompoencake

Een vriendin vraagt of ik een taart wil bakken voor haar verjaardag. Nou houd ik wel van bakken, het is een leuke manier om creatief bezig te zijn. Zo ziet het bakken bij mij er dan uit.

Het recept voor pompoencake is als volgt.
- 2 kop suiker
- 1 1/4 kop  olie
- 1 theelepel vanille
- 2 kop gepureerde pompoen
- 4 eieren
- 2 kop meel
- 3 theelepel bakpoeder
- 2 theelepel baking soda
- 1/4 theelepel zout
- 2 theelepels kaneel

Ik zoek mijn ingrediënten bij elkaar. Bij het meten van de pompoen kom ik erachter dat ik niet genoeg heb. Geen 2 kopjes, hooguit 1 ruime kop vol. Ok dan. Ik heb net worteltjes gekocht, dan rasp ik die en doe ik dat erbij.
Vanille.... heb ik niet. Dan maar wat meer kaneel. Maar wacht! Ik heb koekkruiden! Dat moet veel lekkerder zijn dan alleen maar kaneel. Weet je wat, ik strooi gewoon heel veel koekkruiden erdoorheen. Hetzelfde doe ik met zout, bakpoeder en bakingsoda. Gewoon pakje openmaken en strooien maar, komt vast goed.
Meel. Tja. Ik ben net een beetje bezig met gezond eten, en ik heb volkorenmeel staan. Weet je wat, ik gebruik gewoon volkorenmeel. Klinkt gezond toch? Pompoenworteltaart met volkorenmeel?

Voor het glazuur gebruik ik een pot gemberjam die mij al een poosje aan zit te staren in de koelkast. Daar meng ik wat roomkaas doorheen. Gewoon, op de gok. Op de taart smeren en hopen dat het goed smaakt. Daar strooi ik wat gecarameliseerde pompoenpitten overheen.
Bij mij thuis zijn recepten een suggestie ;-).


(alle taarten op een rij. die van mij bleek goed gelukt te zijn. gelukkig maar, want zeker weten doe ik het nooit als ik van het recept afwijk)

Hoe het begon

Anderhalf jaar geleden kwam ik thuis te zitten met burn-out klachten. Op mijn werk en thuis trok ik het niet meer, het werd mij allemaal te veel. Mijn hoofd zat vol, mijn lijf was gespannen.
Op een gegeven moment ben ik op zolder gaan zitten met papier en tijdschriften. Knippen, scheuren en plakken, heel eenvoudig. Gewoon woorden en zinnen, verder weinig extra's. De woorden spraken voor zich.
Dat heeft zich steeds verder ontwikkeld. Een afbeelding erbij. Papertape langs de randen. Gekleurd papier als ondergrond in plaats van wit papier. Stofje erbij, touwtje, strikje, zelfs boutje en moertje. Er is weinig wat bij mij  uitgesloten wordt om terecht te komen op een van mijn werken.
Hiernaast is een foto van een mijn eerste collages.
Mijn drijfveren van toen zie je terug in de teksten. Dat het stekelig is, en mij ook stekelig heeft gemaakt, zie je terug in de touw die er bovenop ligt.
Uit kunstzinnig oog punt stelt dit weinig voor. Toch heb ik uit reacties gemerkt dat het mensen aanspreekt. Zo simpel kan het dus zijn om
beeld en materiaal te combineren tot een aansprekend geheel.