Kerstacceptatie

Geen zelfacceptatie, maar kerstacceptatie. Die twee hangen bij mij nauw samen. Ik hou namelijk van kerst. Kerstmuziek, kerstfilms, traditie, sneeuw, sentiment en nostalgie. Ik wordt er blij van, en ook een tikkeltje weemoedig. Ik heb besloten dat ik dat gewoon maar prima vind van mezelf. En dat ik mezelf toesta om kerstmuziek te luisteren, en weg te zwijmelen bij de zoveelste cliché kerstfilm die voorbij komt. Dat ik simplistische kerstverhalen ga lezen over mensen die bij de kerstboom tot verzoening komen, en liefdes die opbloeien, en sneeuwpoppen die gebouwd worden.  Het is bijna erg, die hang naar het "perfecte plaatje van kerst" ;-).
En toch...
Ik houd ervan!
Dus staat er nu een kerst CD op met 12 uur onafgebroken kerstmuziek. Er staat een fruitcake te rijpen in de kelderkast. Een pre-christmas party staat gepland, om te bakken en te knutselen en te kletsen. Mijn candy canes zijn opgestuurd uit Amerika zodat ik onze kerstboomcandycanetraditie in stand kan houden. De zoektocht naar een kerstconcert begint en ik snuffel naar makkelijke recepten voor onze potluck kerstdiner. Met mijn dochter tuig ik binnenkort de kerstboom op, onderwijl hard en vals kerstliedjes zingend.  En ik probeer te midden van deze donkere dagen de beetjes geluk te zien die voor het oprapen liggen.