
Ooit heb ik twee jaar de opleiding tot creatief therapeut gevolgd. Later nog een keer mijn SPH diploma gehaald. Ik ben de vrijwilligerscoördinatie ingerold en van echt creatief bezig zijn was weinig sprake. Wel schreef ik, op een persoonlijke blog. Of bakte ik op geheel eigen wijze. Foto's maken, dat gebeurde ook met vlagen, en af en toe een cursusje.
Een paar jaar geleden ben ik thuis komen te zitten met een burn-out. Wat eerst begon met uitgescheurde woorden op een wit stuk papier is uitgegroeid tot het maken van collages. Soms voor mezelf, maar steeds vaker voor anderen. Soms bemoedigend, soms prikkelend, soms snap ik er zelf helemaal niets van maar spreekt het de ander toch aan.
Ik leef er van op in ieder geval, en heb gemerkt dat ook anderen er plezier in kunnen hebben om dingen te maken. En wat ik helemaal bijzonder vindt is dat God kan spreken door mijn knip en plaksels heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk als je reageert. Bedankt!